คนเราลืมอดีตได้จริงหรือ?
เราอาจจะได้ยินคนพูดบ่อยๆว่า ฉันลืมอดีต
ไปหมดแล้ว โดยเฉพาะคนที่เคยอกหักรักคุด
เขามันจะพูดอย่างเต็มปากเต็มคำว่า เรื่องอดีต
เขาลืมไปหมดสิ้นแล้ว
ถ้าคนเราลืมอดีตได้จริง ถ้าอย่างนั้นพี่ฤกษ์
เวลาที่เห็นใจเริงหลังจากที่เขาแต่งงานใหม่จึง
มีอาการโกรธแค้นชิงชังใจเริงอย่างชนิดที่เรียก
ว่า แค้นแทบจะฆ่าใจเริงให้ตายคามือ
อาการแบบนี้เรียกว่าลืมอดีตได้หมดแล้ว
จริงหรือ?
ตัวอย่างของหญิงสาวคนหนึ่งเธอเป็นคนที่
ทั้งเกลียดและกลัวจิ้งจกมาก เมื่อครั้งที่เธอยัง
เป็นเด็กหญิงตัวน้อยๆ จิ้งจกตัวหนึ่งเคยถลาจาก
เพดานมาเกาะติดอยู่ที่ต้นคอของเธอ
จากอดีตเมื่อครั้งนั้นมาจนถึงทุกวันนี้ แม้ว่า
เธอจะลืมความหลังครั้งสยองไปได้แล้ว แต่เมื่อ
เห็นจิ้งจก หลายครั้งที่เธอยังมีอาการหวาดผวา
และบ่อยครั้งอีกเช่นกันที่เธอต้องหวลนึกถึง
เหตุการณ์ที่ทำให้เธอหวาดกลัวในสมัยเด็กใน
เวลาที่เธอเห็นจิ้งจก
ถ้าเธอลืมอดีตที่เคยมีกับจิ้งจกไปได้หมดสิ้น
แล้วจริงๆ เหตุใดจึงมีการหวาดผวาทุกครั้งที่เห็น
จิ้งจก?
หรือเรื่องของหญิงอีกคนหนึ่ง เธอเคยบิด
แขนเพื่อนเล่นสมัยเด็กจนแขนเกือบหัก
(เล่นกันตามประสาเด็กๆ)
แม้ว่าเรื่องจะผ่านมาเกือบสี่สิบปี และเธอก็
ไม่เคยนึกถึงเรื่องนั้นแล้ว เพราะในปัจจุบันเธอ
นึกหน้าเพื่อนคนนี้ไม่ออกด้วยซ้ำ เพราะเวลา
ผ่านมานานและต่างคนต่างแยกกันเติบโต มี
ชีวิตของตนเอง
แต่เมื่อเธอได้พบเพื่อนคนนี้อีกครั้งโดย
บังเอิญหลังจากที่ไม่เคยเห็นกันมาสี่สิบกว่าปี
แล้วก็ตาม
เรื่องแรกที่เธอนึกถึง คือภาพของเธอที่
กำลังบิดแขนเพื่อนจนเขาเลือดออกที่มุมปาก
ภาพนั้นชัดเจนราวกับภาพยนต์ที่เพิ่งสร้าง
เสร็จก็ไม่ปาน
อดีตถูกลืมแล้วจริงหรือไร?
อดีต มันอาจจะตามหลอกหลอนคนที่
เจ็บปวดกับเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้น อาจจะ
ตามมาเรียกเสียงหัวเราะด้วยความสุขเมื่อ
นึกถึงเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นนั้น
แต่อดีตก็คืออดีต ทุกสิ่งที่เคยเกิดขึ้นนั้น
มันได้จบลงไปแล้ว การใส่อารมณ์ให้กับ
เรื่องที่ผ่านไปแล้วมันเหมือนการเข้าไปทำ
ร้ายจิตใจตัวเองตลอดเวลา
เหมือนกับพี่ฤกษ์ที่มีอาการโมโหแทบบ้า
ทุกครั้งที่เห็นใจเริง อาการนั้นก่อให้เกิด
ความหวาดระแวงให้กับผู้ที่เป็นภรรยา ซึ่งก็
รู้เห็นอดีตของสามีมาก่อนว่าเขาเคยรักคนที่
เขากำลังทำท่าว่า "เกลียด" นี้ เพียงใด
เธออาจเริ่มระแวงว่าสามีเธอนั้น กำลัง
เกลียดจริงหรือว่ายังรักไม่เลิกกันแน่?
อย่างไรก็ตามมันก็เป็นความจริงที่หลีก
เลี่ยงไม่ได้ว่า เราทุกคนไม่มีวันที่จะลืมอดีต
ของตนเองได้
ประสบการณ์ในอดีตนั่นมันซึมลึกเข้าไป
เป็นเลือดเป็นเนื้อเป็นตัวตนของเราที่เป็นอยู่
ในทุกๆวัน
เมื่อเราลืมอดีตไม่ได้ สิ่งที่ควรทำคือ ทิ้ง
อารมณ์ต่างๆที่เคยเกิดขึ้นในเหตุการณ์ใน
อดีตนั้นออกไป ให้เหลือไว้เพียง"บทเรียน"
ที่สอนเราให้ก้าวเดินต่อไปข้างหน้าได้
อย่างไร
เมื่อนึกถึงอดีต ให้นึกถึงบทเรียนจาก
เรื่องนั้น เราไขว่คว้าทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้น
ในอดีตให้มันกลับมาไม่ได้ แต่เรายัง
สามารถใช้บทเรียนที่เคยเกิดในอดีตนั้น
มาใช้แก้ปัญหาบางอย่างให้กับตนเองและ
ให้กับผู้อื่นได้
"อดีต" สามารถทำให้เรารู้สึกได้ถึง
คุณค่าของชีวิต
ทำให้ดีใจที่ยังได้รับรู้ถึงความอ่อนโยน
ของสายลม ทำให้เราภาคภูมิใจที่สามารถ
ผ่านพ้นช่วงเลวร้ายนั้นๆมาได้
เมื่อเราลืมมันไม่ได้ เราจึงต้องเก็บ
"บทเรียน" จากมันเอาไว้เป็นประสบการณ์
ที่มีค่าของเรา
เพราะว่านี่แหละคือรสชาติของชีวิต
(อ้างอิงจากเรื่องเพลิงบุญ บทประพันธ์
โดย กฤษณา อโศกสิน)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น